Klub filmowy - David Gilmour

Literatura kanadyjska

Tytuł oryginału: The Film Club: A True Story of a Father and Son

Tłumaczenie: Emilia Skowrońska

Wydawnictwo Dobra Literatura, marzec 2011

Okładka: miękka

Ilość stron:  230

ISBN: 978-83-930559-9-9

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Dobra Literatura.

***************

David Gilmour (ur. 1949 w Londynie, Ontario w Kanadzie) kanadyjski pisarz, dziennikarz telewizyjny, krytyk filmowy. Na wszelki wypadek dodam, że nie ma on nic wspólnego poza imieniem i nazwiskiem z gitarzystą i wokalistą Pink Floydów :-)

David Gilmour ma na koncie sześć powieści oraz książkę Klub filmowy, którą Gilmour napisał na podstawie własnych doświadczeń jako ojca nastolatka i w której dzieli się swoimi ojcowskimi doświadczeniami.

Nagrody:

2005 - kanadyjska nagroda z serii Governor General’s Awards za powieść A Perfect Night to Go to China [Doskonała noc na podróż do Chin]

2007 - dwie złote nagrody w ramach amerykańskiej nagrody National Magazine Awards za opowiadanie  My Life with Tolstoy [Moje życie z Tołstojem].

Inne książki Davida Gilmoura:

• Back on Tuesday (1986)

• How Boys See Girls (1991)

• An Affair with the Moon (1993)

• Lost Between Houses (1999)

• Sparrow Nights (2001)

• A Perfect Night to Go to China (2005)

Źródło

****************

Czas i miejsce akcji: współczesna Kanada

Bohaterowie: David Gilmour oraz jego syn Jesse

****************

Pewnie każdy z nas słyszał lub dopiero usłyszy okrzyk kogoś starszego od siebie: 'Ach, ta dzisiejsza młodzież!'. To nieśmiertelne zjawisko zwane różnicą pokoleń jest czymś co zawsze było, jest i będzie. Trzeba je tylko jakoś przeżyć. 

Jakość tych przeżyć zależy nie tylko od dorastającego nastolatka, ale przede wszystkim od relacji w rodzinie i w szkole. Trudno powiedzieć, co jest trudniejsze - być nastolatkiem, czy rodzicem nastolatka. Co obie strony mogą zrobić, aby wzajemnie sobie pomóc? Jak pomóc młodemu człowiekowi uporać się z rozterkami wieku młodzieńczego? Jak nie utracić wzajemnego zaufania? 

Pewnie nie każdy ma tyle odwagi, albo - jak kto woli - nie każdy cierpi na taki brak rozsądku, aby zdecydować się na eksperymentalne rozwiązanie, jakie David Gilmour zastosował wobec swojego piętnastoletniego syna Jessego. Otóż, bohaterowie założyli dwuosobowy klub filmowy, którego działalność polegała na wspólnym cotygodniowym oglądaniu trzech filmów w zamian za zwolnienie młodzieńca z obowiązku uczestniczenia w zajęciach szkolnych plus obietnicę ze strony Jessego, że nie sięgnie po narkotyki. Warto samemu przekonać się o tym, czy ojcu uda się zainteresować syna tym, co jego samego kształtowało i było dla niego ważne oraz czy pomysł ojca okaże się nie tylko oryginalny, ale i skuteczny. 

Jestem przekonana, że wśród polskiej młodzieży znalazłby się niejeden Jesse, a wśród ojców niejeden David. Polecam więc książkę zarówno dorosłym, którzy utracili wiarę w mądrość i dobroć młodych ludzi i którzy w każdym młodzieńcu w bluzie z kapturem widzą potencjalnego przestępcę (nauczycielom, wychowawcom, rodzicom, dziadkom), jak i nastolatkom, którzy w dorosłych widzą jedynie wrogów i nadzwyczaj kreatywnych twórców zakazów i nakazów. 

Dostrzegam jeszcze jedną niewątpliwą zaletę tej książki - jest tam wykaz filmów, które warto obejrzeć, przy założeniu, że jako były krytyk filmowy Gilmour wie, które filmy są godne polecenia. 

Moja ocena: 4,5/6

****************

Special bonus 1:

Lista filmów wymienionych w Klubie filmowym (po angielsku co prawda) jest tutaj.

Special bonus 2:

Father and Son - Cat Stevens