niedziela, 15 sierpnia 2010

Nora, Nora

Anne Rivers Siddons - Kuzynka Nora

Tytuł oryginału: Nora, Nora
Tłumaczenie: Krystyna Chmiel
Wydawnictwo: Libros
Rok wydania: 2001
Seria: Historie ludzkie
ISBN: 83-7311-105-0
Ilość stron: 271

******************

Nora przybywa do miasteczka Lytton w stanie Georgia. Pali papierosy, ubiera się cudacznie, jeździ różowym krążownikiem szos marki Thunderbird. Kim jest ta ekscentryczna kobieta?

Nastolatka Peyton, wychowana przez owdowiałego ojca, chce go mieć tylko dla siebie, a na pewno nie zamierza dzielić się nim z daleką kuzynką Norą, która tego lata wtargnęła w jej życie. Po początkowym buncie przywiązuje się jednak do kuzynki, która wnosi do domu więcej życia, a jej ekscentryczne zachowanie ożywia senną atmosferę miasteczka. Wkrótce jednak dziewczynka zaczyna podejrzewać, że Nora skrywa jakąś tajemnicę, która gna ją z miejsca na miejsce. Szokująca prawda wychodzi na jaw. Nora znika. Czy Peyton zechce i potrafi ją odnaleźć?
Opis z okładki
**************

- Poderwałaś żołnierza i poszłaś z nim na przystanek?
Według kodeksu moralnego ciotki Augusty przebywanie na przystanku autobusowym znajdowało się na drugim miejscu w rzędzie największych wykroczeń zaraz po siadaniu na desce klozetowej w publicznej toalecie. No a spacerowanie z żołnierzami było w ogóle nie do pomyślenia! (Peyton)

**************

- (...) Wszyscy wielcy ludzie pisali pamiętniki, niektórzy przez całe życie... Skąd możesz wiedzieć, co myślisz, jeśli tego nie zapiszesz? Jak inaczej zapamiętasz, kim byłaś przedtem? (Nora)

**************

- Daj spokój. W końcu i tak się tam dostanie [kot], ale za to nauczy się robić to samemu. Jeśli przyzwyczaisz go do podnoszenia, kiedy tylko zamiauczy, to do końca życia będzie miauczał, żeby go podnieść. Tak kotom, jak i ludziom, trzeba pozwolić dojść do wszystkiego samodzielnie... (Nora)

**************

- To duża sztuka, tylko być i nic więcej. Musisz się tego nauczyć, ale obawiam się, że ani tatuś, ani ciotka Augusta nie pomogą ci w tym, więc muszę to wziąć na siebie. Pierwszy etap to rozkoszować się tym, co widzisz wokół siebie, słuchać wszystkich dźwięków, napawać się zapachami... (...) A tam na rogu kwiaciarka sprzedaje narcyzy i żonkile. Kupić ci trochę?
- Po co? Przecież zaraz zwiędną.
- Ale zanim zwiędną, będą jeszcze długo piękne! - Nora kupiła duży pęk żółtych, strzępiastych żonkili, jeszcze wilgotnych od porannej rosy, i wręczyła bukiet Peyton.
- Nie przepuszczaj nigdy okazji do sprawienia radości twoim zmysłom. (Nora i Peyton)

*************

- Myślę, że każdy prędzej czy później utraci to, co kocha - wyszeptała. - Ale i tak ludzie będą kochać, bo...
- Bo co?
- Bo nic innego im nie zostało! - dokończyła i wybuchnęła płaczem. (Peyton i Frazier - jej ojciec)

**************
Wieczorem zapisała w swoim pamiętniku: "Dlaczego, jeśli ma się jedno, nie można mieć drugiego?". (Peyton)

**************

- Nikt nie jest tak naprawdę do końca bezpieczny ani wolny. Jesteśmy tylko ludźmi. I tego nie przeskoczymy. Chcielibyśmy za wszelką cenę być silni, wolni, bezpieczni czy jacyś tam jeszcze, a i tak jesteśmy jedynie sobą. Musi nam to wystarczyć, bo tak właśnie ma być. Tak, a nie inaczej.
- Nie przypuszczam, żebym wiedziała, jak to sie robi. Nie wiem nawet, kim sama jestem.
- To jest właśnie to, co robimy. Próbujemy oddać tę odrobinę, którą mamy, komuś, kto nie ma nawet i tego. Ten ktoś z kolei próbuje oddać nam to, co ma, a czego my nie mamy. Na tym polega miłość. Ty też to potrafisz. Już to robisz. (Frazier i Peyton)
**************

Bohaterowie: Peyton McKenzie, Frazier - ojciec Peyton, Nora Findlay, ciotka Augusta, Clothilde and Chloe, Ernie, Boot, babcia Agnes

Miejsce akcji: miasteczko Lytton pod Atlantą
**************
Nora zdobyła moją sympatię swoją oryginalnością, odwagą, posiadaniem własnego zdania, ekstrawagancją, przekraczaniem granic, swobodą zachowania, a jednocześnie trzymaniem się ściśle przyjętych przez siebie zasad,poleganie na własnym rozsądku, a nie opinii innych, szczerością, umiejętnością rozmawiania o tym, co w środku, dostrzeganiem piękna świata, radością życia, chęcią niesienia pomocy  innym, traktowaniem wszystkich na równi.

Moja ocena: 5,5/6


**************


1 komentarz:

  1. Bardzo ciekawa książka. Lekka i zabawna, a czasem nawet pouczająca ;-)
    Zapraszam do przeczytania mojej recenzji książki Kuzynka Nora.

    OdpowiedzUsuń