Johanna Nilsson
Sztuka bycia Elą
Tytuł oryginału: Konsten att vara Ela
Tłumaczenie ze szwedzkiego: Paweł Pollak
Wydawnictwo: Replika
Tłumaczenie ze szwedzkiego: Paweł Pollak
Wydawnictwo: Replika
Data wydania: 2008
ISBN: 978-83-60383-42-1
Liczba stron: 285
Bohaterką tej powieści jest 26-letnia Ela Sander, która mimo swego wieku czuje się osobą niedojrzałą i nie potrafi pogodzić się z tym, że jej rodzina już nie istnieje rodzice są rozwiedzeni, a brat ożenił się i ma dzieci.
Jednocześnie Ela broni się przed trwałym związkiem (mimo że interesuje się nią kolega z pracy, Jimmy) i założeniem własnej rodziny, bo nie chce zostać wtłoczona w tradycyjną rolę kury domowej. Przyspieszony kurs dojrzewania Ela przechodzi, kiedy odkrywa, że w piwnicy jej domu koczuje 6-letnia dziewczynka o imieniu Klara, jak się okazuje córka bezdomnej narkomanki. Ela czuje się zmuszona jej pomóc, stara się odnaleźć jej matkę i uchronić dziewczynkę przed bezduszną machiną opieki społecznej. Kiedy to się nie udaje, w poszukiwaniu ciepła i otuchy zwraca się ku Jimmy'emu, którego tymczasem zdążyła do siebie zrazić. Johanna Nilsson w charakterystyczny dla siebie sposób łączy niezwykle zabawny opis perypetii bohaterki (rozmowy Eli z Klarą to perełki humory) z głębokimi refleksjami nad relacjami między ludźmi.
Ta ciepła i zabawna książka ma wiele zaskakujących zwrotów akcji. W swoich powieściach Johanna Nilsson opisuje losy ekscentrycznych, wybuchowych bohaterek, których uczciwość i szczerość podważają niejednokrotnie ustalone normy społeczne. W poprzedniej książce (Rebeliantka o zmarzniętych stopach) zajęła się ludźmi związanymi z biznesem, teraz zwróciła uwagę na relacje między rodzicami a dziećmi, oraz konwencjonalne pojmowanie życia rodzinnego. Narracja książki prowadzona jest w pierwszej osobie młodzieńczym, kobiecym głosem niekiedy bardzo pewnym siebie, innym razem bardzo samokrytycznym i pełnym emocji. Książka ta, wraz z jej kontekstem psychologicznym i społecznym, należy do literatury kobiecej najwyższego lotu.
Ta ciepła i zabawna książka ma wiele zaskakujących zwrotów akcji. W swoich powieściach Johanna Nilsson opisuje losy ekscentrycznych, wybuchowych bohaterek, których uczciwość i szczerość podważają niejednokrotnie ustalone normy społeczne. W poprzedniej książce (Rebeliantka o zmarzniętych stopach) zajęła się ludźmi związanymi z biznesem, teraz zwróciła uwagę na relacje między rodzicami a dziećmi, oraz konwencjonalne pojmowanie życia rodzinnego. Narracja książki prowadzona jest w pierwszej osobie młodzieńczym, kobiecym głosem niekiedy bardzo pewnym siebie, innym razem bardzo samokrytycznym i pełnym emocji. Książka ta, wraz z jej kontekstem psychologicznym i społecznym, należy do literatury kobiecej najwyższego lotu.
- opis wydawcy plus opis z czytelni onetu -
******************To jedna z tych książek, którą chciałabym przeczytać ponownie, ponieważ nie doceniłam jej po pierwszym przeczytaniu. Teraz, kiedy już sobie poukładałam to, jak jest Ela, jaki jest jej problem, dlaczego ciężko jej żyć, chciałabym przeczytać tę książkę jeszcze raz, żeby móc się przyjrzeć głównej bohaterce - Eli oraz Klarze, sześcioletniej dziewczynce, która zna życie zupełnie z innej strony niż Ela.
Moja ocena: 5/6
******************
Puść ją, mówi Albin, puść to dziecko. Kocham ją, mówię. Wiem, ale nawet tych, których się kocha, trzeba czasami zostawić. Dlaczego? Dlatego, że tak jest najlepiej dla wszystkich. To niesprawiedliwe. Życie nie zawsze jest sprawiedliwe. - sen Eli
Nie wierzę w sens życia. Wierzę tylko w życie z sensem. - Veronika
